Benamingen:

Wetenschappelijke benaming:  Paraphanius similis

Synoniemen: Aphanius mento, A.striptus, A cypris, A.guenteri,...

Origine:

Deze soorten komen van origine uit Centraal Turkije maar de similis is ver daarbuiten te vinden in Syrië, Cyprus, Jordanië enz om er maar enkele te noemen

IUCN lijst

Fysiologie:

De similis word zo'n 5 tot 7cm groot en is daarbij een middengrote killivis te noemen.
Volwassen mannen krijgen een iriserend blauwe/zwarte tekening met zilvere tinten, het patroon kan hierbij verschillen naar gelang de leeftijd. Jonge exemplaren hebben veelal strepen, waar dit met ouderdom vaak vervaagd naar stippen.
Vrouwen zijn minder opvallend met hun beige en bruin/zwarte tinten.

Zorg:

Deze killivis houdt, in tegenstelling tot zijn Afrikaanse neven, van harder, zelfs brak (5gr zout/liter)water. Deze exemplaren zijn winterhard, op voorwaarde dat de vriestemperaturen niet te lang aanhouden en hun woonst deels vorstvrij kan blijven. Bovengrondse bakken worden beter op een beschutte plaats gezet.
Ze houden van stilstaand tot licht stromend water en een goed beplante behuizing.
Deze beplanting is niet alleen essentieel in hun voortplanting, het zorgt ook voor schuilplaatsen voor vrouw en kinderen daar de mannen nog wel eens agressief uit de hoek durven te komen (vooral tijdens de paaitijd).
De similis is hoofdzakelijk carnivoor. Alle gangbare soorten (water)insecten en larven worden gegeten maar ook klein granulaat gaat er wel in. Voederdiertjes met een exoskelet, zoals watervlooien, artemia, enz, zorgen voor een versterking van de blauwe kleuring.
Zorg zeker ook voor enige bron van plantaardigvoer, wat bealging is hiervoor ideaal.